Przypływ

„Norweski przypływ (Słońce i Księżyc)”

 

budzi mnie świt tysiąca słońc

rozpiera wszelki zachwyt czterolistna koniczyna

na statku zwariowały przyrządy pomiarowe nawigacji

liryka już nie obejmuje skali,

 

bo dlaczego chłopiec staje się w jednej chwili generałem

broniąc racji stanu w jakim jest jego dziewczyna?

wszyscy wiemy, że chodzi tylko o ten jeden –

pierwszy promień uknuty przez matematyka,

 

który jest zarazem architektem

wszechrzeczy, pierwsze wynalazki nadeszły razem

z cywilizacją wylewów, jesteś zabawką w butelce

– statkiem zaryglowanym konkluzją, dziecko pyta

 

– w sercu oświecony umysł wie, że może

jego słowo się wypełni, zanucę przyśpiew o marynarzu,

który w każdym porcie wychodzi na świat…

z matki karmiącej życiem, rozgrywa się przypływ

 

(być może „karmazynowy, polując na czerwony…”)

a może rumieńce piekła wyboru, bosmanie?